บทธรรมะ:หารักพักพิง
๏ โลกนี้ ที่เห็น เช่นกว้างดุจ
มองไกล ไร้จุด สุดตาสาย
เส้นทาง ชีวิต ยากกรีดกราย
คับแคบ แทบคล้าย ไร้ทางเยาะ
๏ จำกัด ขัดสน บนโลกีย์
อยากมี มือใคร ให้กุมเกาะ
อุปสรรค ขวากขุม หลบหลุมเลาะ
บ่มเพาะ รักเพิ่ม เริ่มดูแล
๏ วิถี ชีวัน ที่ตันตีบ
เครียดเคร่ง เร่งรีบ บีบคั้น ; แค่
เพียงใคร สักคน พิมลแด
ช่วยแผ่ ทางเผย เฉลยพิไล
๏ สายตา มืดมน สับสนทิศ
ชีวิต พิศหา แสงไสว
ขอคน หนึ่งเคียง เพียงคู่ใจ
ส่องไฟ สวัสดิ์ ชัชวาล
๏ น้ำใส ในสินธุ์ ไม่สิ้นสุด
น้ำใจ ในมนุษย์ สุดแห้งหาน(หาน=ความเสื่อม ความทรุดโทรม)
น้ำคำ จำนรรจ์ จริงกันดาร
น้ำหวาน พาลพร้อย ร้อยเลศใจ
๏ โหยหา รักแท้ แลพิงพัก
ปักหลัก อุรา อุ่นอาศัย
อิ่มเอม เปรมปอง มองหาไป
คอยใฝ่ ใคร่ฝัน อัญชุลี
๏ คงเป็น วันที่ ทวีโชค
สมบูรณ์ สูญโศก วิโยคศรี
หวังว่า จะไม่ พานไพรี
อัศจรรย์ อันดี นิรันดร ฯ