บทความธรรมะ:เรื่อง "ความโกรธ"
"ความโกรธมีรากป็นพิษ มียอดหวาน"
สุภาษิตนี้หมายความว่า ..
ในเบื้องต้น ความโกรธจะแสดงพิษสงต่อจิตใจ กลัดกลุ้มหงุดหงิด เร้าร้อน จนกลายเป็นโทสะ
คือความร้ายกาจ ต้องหาที่ระบายโดยการทำลายสิ่งของ ทำร้ายสัตว์หรือบุคคลอื่น ด้วยกาย
วาจา อันเป็นสาเหตุแห่งความโกรธ ..
เบื้องปลาย เมื่อได้ระบายจนสาแก่ใจ ความเร้าร้อนก็จะสงบเย็นลง
เรียกว่า มียอดหวาน ..
เหมือนระเบิด ที่ทำลายตนเองก่อนแล้วทำลายสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบข้าง